جملات زیـبا و حکیـمانه از پـروفسور حسابی

چهار اصل پیشرفت : مردانگی ، عدالت ، شرم و عشق است .
زندگی ، یعنی پژوهش ، و فهمیدن چیزی جدید .
عشق ، به وجود آورنده اعمال زیباست .
اگر کار کنیم ، زحمت بکشیم ، از سرمایه چیزی کم نداریم .
احساس اجبار به فداکاری ، لازمه زندگیست .
انجام وظیفه، لازمه جهش بسوی پیشرفت است.
تقلید از غرب ، خطری است جدی ، که چشمه های نبوغ را ، خشک می کند .
یک عمل درست ، بهتر است از هزار نصیحت .
بزرگترین خوشحالی من در زندگی ، هوش و استعداد جوانان ایرانی است.
راه پیشرفت ، ارزش نهادن به علم و تحقیق ، احترام به معلمین ، اساتید ، دانش آموزان و دانشجویـان است .
سادگی و عشق از عوامل پیشرفت است ، که در قلب ما ایرانیان است.
هرچه انسان ، وجود ارزشمندتری داشته باشد به همان اندازه مودب و فروتن است .
فعال باشیم ، ولی ملایم ، عادل باشیم ، ولی با گذشت .
جهان سوم جایی است که هر کس بخواهد مملکتش را آباد کند ، خانه اش خراب می شود
و هر کس بخواهد خانه اش را آباد کند باید در ویرانی مملکتش بکوشد.
هنر ، با احساسات آدمی بازی می کند .
عشق زندگی را به شیوش می آورد .
هنر ، چاشنی زندگیست .
ایران ، جزیره هوش و ذکاوت است .
شخصیت یک ملت را ، ادبای آن ملت می سازند .
طنز در مملکت ما ، یک مقاومت ملی است ، و همیشه حافظ ایران بوده است .
موسیقی خوب ایرانی ، یک طرز تفکر است . یک فلسفه است ، و بیان یک آرزوست .
داشتن هدف و رفتن به دنبالش ، خوب است ولی عاشق هدف بودن و گرفتار شدن چیز دیگری است .
با بچه ها ، با اطمینان رفتار کنید تا قابل اطمینان بار بیایند ، و قابل اطمینان شوند.
دولت ، وظیفه دارد ، خوشحال کنندگان مردم را ، تشویق کند .
باید به جوانان ، حفظ سازمان را ، آموزش داد .
سازماندهی ، لازمه و خواسته الگوی پیشرفت است .
حفظ سنن اعتقادی ، ملی و نبوغ نژادی ، واجب است .
نظامی که ، دارای سازمان باشد ، چارچوبی استوار دارد .
بازی روزگار را نمی فهمم ...
من تو را دوست می دارم... تو دیگری را... دیگری مرا... و همه ما تنهاییم !
داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند ، این است که آنان از دوست داشتن باز می مانند .
همیشه هر چیزی را که دوست داریم بدست نمی آوریم ، پس بیاییم آنچه را که به دست می آوریم دوست بداریم .
انسان عاشق زیبایی نمی شود ، بلکه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست !
انسان های بزرگ دو دل دارند ؛ دلی که درد می کشد و پنهان است و دلی که میخندد و آشکار است .
همه دوست دارند که به بهشت بروند ، ولی کسی دوست ندارد که بمیرد ..... !
عشق مانند نواختن پیانو است ، ابتدا باید نواختن را بر اساس قواعد یاد بگیری .
سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی.
دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد ،
پس به جای آنکه جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم.
اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است ؛ محبتشان نسبت به یکدیگر نامحدود می شود.
عشق در لحظه پدید می آید و دوست داشتن در امتداد زمان
و این اساسی ترین تفاوت میان عشق و دوست داشتن است.
راه دوست داشتن هر چیز درک این واقعیت است که امکان دارد از دست برود :
انسان چیست ؟
شنبه : به دنیا می آید .
یکشنبه : راه می رود .
دوشنبه : عاشق می شود .
سه شنبه : شکست می خورد .
چهارشنبه : ازدواج می کند .
پنج شنبه : به بستر بیماری می افتد .
جمعه : می میرد .
فرصت های زندگی را دریابیم و بدانیم که فرصت با هم بودن چقدر محدود است ...